Proszę o sprawdzenie pierwszej czesci tekstu i pomoc w tlumaczeniu drugiej. Druga część nie musi być przetlumaczona doslownie, ale zeby informacje i sens zostal zachowany.
Das Glockengießerhandwerk
Das Glockengießerhandwerk ist ein Handwerk ein Bereich für die Guss und Bearbeitung von Bronze, Kupfer, Messing, wie Glocken, Kanonen, Statuen und kleine Alltagsgegenstände (Leuchter, Mörtel)
Das Glockengießerhandwerk bereits in der Bronzezeit im Fernen Osten bekannt ist, wurde im alten Ägypten, Griechenland und Rom aufgewachsen, dann Byzanz. Dieses Handwerk wurde in Westeuropa seit dem frühen Mittelalter angebaut (in Polen - Türen in Gniezno) Die erste Zunfte des Glockengießers assoziieren im 13. Jahrhundert entstanden war im 16. Jahrhundert blühende, vor allem in Frankreich und Deutschland, später in Russland. Außer Gewerbebetrieb der Zunfte entstehen königliche Und adligen Glockengießerei. In Polen waren die ersten Glockengießern Mönche, in der 13. bis 14. Jahrhundert gab es Stadtsglockengießerei (Krakau, Lemberg, Gdańsk). Die wichtigsten Zentren der Glockengießer in Polen waren im 15. Jahrhundert, Krakau, in dem 16.-17. Jahrhundert auch Danzig, Lemberg, Torun, Warschau, Vilnius. Aus dem späten sechzehnten Jahrhundert Kanonen und Kanonenkugeln wurden durch königliche Glockengießerei (von 1634 im Warschauer Arsenal) und Magnaten (zB in Nesvizh Radziwill, Lubomirski Wiśnicz, Koniecpolski in ihre Güter in die Ukraine), sowie zahlreiche Hütten gemacht, einschließlich in. in Bobrza, Pankach, Samsonów, Suchedniów. Im 19.Jahrhundert begann der Zusammenbruch dieses Handwerks in Verbindung mit der Entwicklung der metallurgischen Industrie.
Zawód ludwisarza jest zawodem rzemieslniczym. Wystepuje w nim specjalizacja, zależnie od rodzaju zajec, sa to stanowiska: wytapiacz, formierz, modelarz lub mechanik poddajacy odlewy obróbce mechanicznej. Na podstawie projektu opracowanego przez ludwisarza (lub przez plastyka) modelarz wykonuje model, z którego formierz sporzadza forme odlewnicza. W niej powstaje odlew, wykonany z brazu, mosiadzu, spi.u lub miedzi. Koncowa obróbke odlewu robi ludwisarz w swoim warsztacie (pracowni) metoda obróbki
mechanicznej lub chemicznej. Obróbka polega na usunieciu nadmiaru metalu, ogłebieniu konturów rysunku, a nastepnie wygładzeniu (oszlifowaniu) i polerowaniu odlewu. Ludwisarz używa do tego prostych narzedzi mechanicznych: obrabiarki, szlifierki, wiertarki oraz recznego dłuta, pilników, narzedzi sciernych, filców. Gdy obrabiany przedmiot uzyska odpowiednia forme, ludwisarz przystepuje do obróbki koncowej, która polega na zdjeciu nadmiaru metalu, polerowaniu i wygładzaniu powierzchni. Robi to za
pomoca narzedzi sciernych o drobnym i gestym ziarnie oraz filcu. Przedmioty artystyczne, jesli wymaga tego projekt, poddawane sa dodatkowej obróbce, np. powierzchniowej: matowienie, patynowanie. Tak wykonczony i dopracowany wyrób trafia do klienta. Wiekszosc prac wykonuje ludwisarz za pomoca prostych narzedzi (szlifierek, obrabiarek, pilników, dłut, rylców), obróbka miedzi i jej stopy (braz,mosiadz) wymaga wielkiej dokładnosci i "wyczucia" materiału, zwłaszcza .e miedzi jej stopy to metale stosunkowo miekkie i łatwo jest skaleczyc ich powierzchnie. Znacznie bardziej pracochłonna jest obróbka duzych przedmiotów o wymyslnych kształtach (.yrandole, postumenty lamp, pater), wykonywane także przez ludwisarza. Przedmioty te zazwyczaj robione sa w czesciach i składane w pracowni. Największym prestiżem w zawodzie ludwisarza cieszą się rzemieślnicy, którzy odlewają dzwony.