Demon i panna Prym
"Piekłem dla Boga jest Jego miłość do człowieka" - w najnowszej powieści Paulo Coelho spotkamy jak zwykle wiele mądrych sentencji i przypowieści, tak charakterystycznych dla tego brazylijskiego pisarza. Po raz kolejny autor stawia nas w sytuacji wymagającej refleksji nad życiem, które jest największym skarbem człowieka.
Do niewielkiej wioski przybywa pewien nieznajomy mężczyzna, co dla miejscowych, znudzonych monotonnią codziennego życia, stanowi sporą atrakcję, zwłaszcza że po sezonie turystycznym nikt obcy do nich nie wita. Nieznajomy to człowiek gorzko doświadczony przez los, niemal pozbawiony uczuć, którego życie przypomina wegetację. Przedstawia on mieszkańcom Viscos propozycję - jeśli w tej spokojnej wiosce w ciągu paru dni zginie jakaś osoba, to cała wioska otrzyma 10 sztabek złota, które pozwoliłyby mieszkańcom do końca swych dni nie pracować. Propozycja jest niezwykle kusząca, czy mieszkańcy Viscos ją przyjmą? Czy Dobro, prowadzące odwieczną walkę ze Złem, zwycięży? Wcale nie jest to takie pewne...Zło jest przecież równie silne i ostateczny wynik rozgrywki jest sprawą otwartą.
Ważną rolę w książce oprócz nieznajomego odgrywają dwie inne osoby. Chantal Prym, młoda barmanka, pracująca w jednym z niewielu tutejszych miejsc spotkań - hotelowej restauracji. Druga postać mająca duży wpływ na przebieg akcji to Berta - starsza kobieta, która całe dnie spędza siedząc przed swoim domem i obserwując okolicę.
Zasadnicze pytanie, które autor postawił w swej książce brzmi następująco: czy człowiek jest z natury dobry, czy zły? Czy jego pozorna dobroć, nie wynika jedynie ze strachu przed karą?
Druga kwestia, która po części łączy się z powyższym pytaniem, to wolny wybór jednostki.
Każdy człowiek może zrobić wszystko, co mu się podoba - ma wolny wybór. Sam decyduje o sobie, swoim życiu. I do nikogo nie może mieć pretensji tylko do siebie, jeśli droga, którą wybrał, nie odpowiada mu lub wpędziła go w kłopoty. Zbiera plony, które sam zasiał. Trzeba jednak zapamiętać istotną rzecz - w każdej chwili życia możemy zmienić jego ścieżkę, nawet wówczas, gdy wydaje nam się, że to dobre tylko dla młodych. Najważniejsze to osiągnąć w życiu szczęście i radować się każdym nowym dniem.
W niektórych momentach książki wypowiedzi bohaterów wydawały mi się całkowicie banalne, wręcz infantylne. Zastanawiałem się, czy Coelho stracił swój niezwykły styl, gdzie bardzo często w kilku prostych słowach kryła się wielka prawda o życiu. Ale po głębszym przemyśleniu doszedłem do wniosku, że ludzie tak właśnie mówią. Dziwne byłoby, gdyby wszyscy bohaterowie książki mówili jak mędrcy. Nie każdy jest przecież Alchemikiem.
Powieść polecam wszystkim, którzy lubią od czasu do czasu pomyśleć.