Konjunktiv I czy Konjunktiv II ?

Podaję kolejne zagadnienie do dyskusji. Interesują mnie tylko wyjaśnienia gramatyczne, a nie kto ma rację.
Znalazłem w niemieckich tekstach przetłumaczonych na język polski takie zdania.

1. Dann aber meinte mein Bruder, Spaghetti wären doch zu banal, und er entschloss sich Lasagne zu machen.
(Wtedy mój brat uznał jednak, że spaghetti jest zbyt banalne i postanowił przyrządzić lasagne.)
2. Als ich endlich dran war, entschuldigte sich die freundliche Angestellte bei mir, dass das alles so lange dauern würde.
(Kiedy wreszcie nadeszła moja kolej, miła urzędniczka przeprosiła mnie, że to wszystko tak długo trwa.)
KOMENTARZ
1.Zastanawia mnie to, co powinno nastąpić po wyrazie "Spaghetti". Czy ma to być Konjunktiv Perfekt czy Konjunktiv Präteritum? Ja napisałbym zgodnie z regułami tworzenia mowy zależnej, czyli tak:
Dann aber meinte mein Bruder, Spaghetti seien doch zu banal gewesen, und er entschloss sich Lasagne zu machen.


2. W tym zdaniu użyty jest Konditional I, a ja użyłbym Konjunktiv Perfekt, gdyż zdarzenie (chodzi o przeprosiny) odbyło się w przeszłości. Dlatego napisałbym tak;
…., dass das alles so lange gedauert sei.
Gdyby te przeprosiny odnosiły się do teraźniejszości, to wtedy użyłbym formy opisowej würde + bezokolicznik. Chyba ,że tu użyto innej funkcji Konditional I, o której nie wiem.

Proszę nie o rady, tylko o wyjaśnienia co do poprawności językowej tych dwóch zdań.

Gramatyczne wyjaśnienia:
cały rozdział
http://www.canoo.net/services/OnlineGrammar/Wort/Verb/Modi/Konjunktiv.html?MenuId=Word21231
oraz
http://de.wiktionary.org/wiki/sein_%28Konjugation%29
Zdanie:
1. Dann aber meinte mein Bruder, Spaghetti wären doch zu banal, und er entschloss sich Lasagne zu machen.
oznacza:
Ale potem uważał mój brat, że szpagetti byłyby jednak zbyt banalne i zdecydował się zrobić lasagne.
Zdanie:
2. Als ich endlich dran war, entschuldigte sich die freundliche Angestellte bei mir, dass das alles so lange dauern würde.
oznacza:
Gdy wreszcie przyszła kolej na mnie, uprzejma urzędniczka przeprosiła się u mnie za to, że to wszystkoby tak długo trwało. (albo trwałoby tak długo).

Dziękuję za odpowiedzi. Jeszcze raz zastanawiałem się nad poprawnością tłumaczeń i zadaję sobie pytania.
Czy w zdaniu nr 2 nie użyto tzw. mowy wewnętrznej i dlatego jest użyty Konjunktiv 3 (forma würde)? Natomiast w zdaniu nr 1 chyba użyto Konjunktiv Präteritum dla mowy zależnej.
Co o tym myślisz ?

Prywatnie:
nie ma sensu rzucanie wykwintnymi określeniami, albowiem:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Mowa_wewn%C4%99trzna
Przykładów na Konjuktiv jest tysiące. Jeśli tego naprawdę potrzebujesz, to przeleć je. A najlepiej poczytaj gazety i słuchaj wiadomości. Tam jest często Konjunktiv.
Konjunktiv III, to już wysudowałeś, ale naprawdę. Nie udowadniaj mi, że jest inaczej, albowiem, dopóki dokładnie nie wiadomo, co chcesz powiedzieć - nie wiadomo, jak to zrobić.
To myślę o tym wszystkim.

Poczekam, może ktoś inny wypowie się o poruszonym przeze mnie problemie.
Natomiast jesli ciebie zainteresuje Konjunktiv III, to zajrzyj sobie do prac wybitnego germanisty prof. Jana Czochralskiego.

Verwendung
(irreale) Wünsche und Hoffnungen
Beispiel:Ich wünschte, ich hätte Ferien.
irreale Aussagen/Bedingungssätze (siehe Konditionalsätze)
Beispiel:Dann könnte ich in den Urlaub fahren.
Wenn ich im Urlaub wäre, läge ich den ganzen Tag am Strand.
indirekte Rede, wenn Konjunktiv I nicht möglich ist (siehe auch Indirekte Rede)
Beispiel:Unser Lehrer sagt, wir müssten noch viel lernen.
besonders höfliche oder vorsichtige Anfragen/Aussagen
Beispiel:Wärst du so freundlich, an die Tafel zu kommen?Bildung
Vom Konjunktiv II gibt es zwei Formen, je nachdem, ob wir eine Situation in der Gegenwart oder in der Vergangenheit ausdrücken wollen.

Situationen in der Gegenwart
Wir hängen die Konjunktivendung an den Präteritumstamm an (siehe Tabelle unten, Spalte finden). Starke Verben erhalten einen Umlaut.

Beispiel:finden (fand) – er fände
Schwache und einige gemischte Verben unterscheiden sich im Konjunktiv II nicht vom Indikativ Präteritum. Deshalb umschreiben wir diese Verben normalerweise mit würde (würde-Form).

Beispiel:ich wartete – ich würde warten
In der Umgangssprache bevorzugen wir auch für viele starke Verben die würde-Form (würde + Infinitiv).

Beispiel:gehen – ich ginge/ich würde gehen
Konjunktiv II (Gegenwart) würde-Form
finden sein haben
1. Person Singular ich fände ich wäre ich hätte ich würde …
2. Person Singular du fändest du wär(e)st du hättest du würdest …
3. Person Singular er fände er wäre er hätte er würde …
1. Person Plural wir fänden wir wären wir hätten wir würden …
2. Person Plural ihr fändet ihr wär(e)t ihr hättet ihr würdet …
3. Person Plural sie fänden sie wären sie hätten sie würden …

Situationen in der Vergangenheit
Wollen wir eine Situation in der Vergangenheit ausdrücken, verwenden wir die Konjunktivformen von sein/haben + Partizip II.

Beispiel:ich wäre gegangen/ich hätte gesagt
to zdanie jest w porzadku i wären po Sp...........jest prawidlow

w zdaniu 2 zdanie podrzedne jest przez dass wprowadzone wiec würde jest ok