Ukształtowanie poziome

Linia brzegowa Niemiec jest dobrze rozwinięta. Jej główną cechą są liczne wyspy i wysepki przybrzeżne, gdzie największą jest Rugia leżąca w południowo-zachodniej części Morza Bałtyckiego, oddzielona od stałego lądu cieśniną Stralsund, a połączona z nim groblą koło miasta Stralsund. Wyspa ma 930 km².

Druga co do wielkości wyspa to Uznam, którą Niemcy dzielą z Polską, część Niemiec liczy 374 km². Poza wyspa liczne są mniejsze i większe zatoki oraz leżące na zachodniej części wybrzeży dwa długie i szerokie estuaria rzek. Największym estuarium jest ujście Łaby, mierzące około 70 km.

Niemieckie wybrzeże jest podobne do polskiego. Liczne niskie plaże, oraz występujące miejscami wydmy, przeplatają się z piaszczystymi klifami poddawanymi erozji wodnej. Występują także klify skaliste zbudowane z kredy, które można spotkać na Rugii. Część zachodnia wybrzeża, po zachodniej stronie Półwyspu Jutlandzkiego jest riasowa.