Liczba rzeczownika w języku niemieckim

Rzeczownik może mieć liczbę pojedynczą lub liczbę mnogą.

W języku niemieckim istnieje grupa rzeczowników występujących tylko w liczbie pojedynczej (czyli nie mających liczby mnogiej) oraz tylko w liczbie mnogiej (czyli nie mających liczby pojedynczej).

Rzeczowniki pierwszej grupy, występujące tylko w liczbie pojedynczej zwane są Singulariatantum. Rzeczowniki te występują we wszystkich rodzajach (męskim, żeńskim i nijakim). W języku polskim takimi rzeczownikami są np:

Cechą charakterystyczną dla tych rzeczowników jest brak liczby mnogiej. W języku niemieckim tylko w liczbie pojedynczej występują:

nazwy materiałów:

nazwy zbiorowe:

nazwy abstrakcyjne:

rzeczowniki utworzone od bezokoliczników i oznaczające wykonywanie jakiś czynności:

W większości przypadków rzeczowniki te nie różnią się od rzeczowników polskich. Szczególną uwagę należy jednak zwracać podczas tworzenia zdań i stosowania formy czasownika liczby pojedynczej. Przede wszystkim w przypadku takich rzeczowników jak:

Przykłady zastosowania w zdaniach:

Skoro istnieją rzeczowniki posiadające tylko liczbę pojedynczą nie będzie zaskoczeniem, iż pewna grupa rzeczowników występuje tylko w liczbie mnogiej i zwana jest Pluraliatantum.Takie rzeczowniki występują także w języku polskim, np:

Rzeczowniki te nie posiadają liczby pojedynczej. W języku niemieckim takich rzeczowników będzie nieco więcej niż w języku polskim i będą to przede wszystkim:

nazwy geograficzne:

grupy ludzi:

okresy czasu:

angielskie nazwy ubrań:

Bardzo ważne jest aby przy rzeczownikach występujących tylko w liczbie mnogiej pamiętać o użyciu formy czasownika liczby mnogiej.

Między językiem niemieckim a językiem polskim występuje kilka rozbieżności, wartych zapamiętania. Są to rzeczowniki występujące w języku polskim tylko jako liczba mnoga, zaś w języku niemieckim mają zarówno liczbę pojedynczą jak i mnogą.