Liczba mnoga rzeczowników niemieckich

Większość rzeczowników niemieckich występuje zarówno w liczbie pojedynczej (der Singular) jak i liczbie mnogiej (der Plural).

Rodzajnik określony dla wszystkich rzeczowników w liczbie mnogiej to die. Rodzajnik nieokreślony w liczbie mnogiej nie występuje. Rzeczowniki w liczbie mnogiej przybierają różne końcówki, więc najlepiej jest uczyć się nowych słówek wraz z ich liczbą mnogą. Będzie to dużo łatwiejsze, jeśli poznamy kilka zasad.

Rzeczowniki rodzaju męskiego w liczbie mnogiej mają najczęściej końcówkę -e lub -er oraz przegłos (Umlaut).

A oto przykłady:

Rzeczowniki rodzaju męskiego zakończone na -e lub pochodzenia obcego mają końcówkę -(e)n.

Rzeczowniki rodzaju męskiego zakończone na -er, -en, -el nie otrzymują końcówki a liczba mnoga ma taką samą formę jak liczba pojedyncza (niektóre rzeczowniki otrzymują przegłos). Zmienia się tylko rodzajnik z der na die.

Rzeczowniki rodzaju żeńskiego przybierają najczęściej, tak jak rzeczowniki rodzaju męskiego, końcówkę -(e)n ale bez przegłosu.

Rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone na -in otrzymują końcówkę -nen.

Bez końcówki ale z przegłosem występują tylko dwa rzeczowniki rodzaju żeńskiego:

Nieliczne rzeczowniki rodzaju żeńskiego przybierają końcówkę -e i występują z przegłosem:

Tworzenie liczby mnogiej rodzaju nijakiego opiera się na następujących zasadach:

Większość rzeczowników rodzaju nijakiego otrzymuje w liczbie mnogiej -er i przegłos. Przegłos otrzymują tylko rzeczowniki, które mają samogłoskę zdolną do zmiany (czyli: a,o lub u)

Część rzeczowników rodzaju nijakiego przyjmuje takżę końcówkę -e bez przegłosu.

Rzeczowniki rodzaju nijakiego zakończone na -nis otrzymują końcówkę -se.

Bez końcówki występują rzeczowniki zakończone na: -er, -en, -el, -chen, -lein. Należy pamiętać o zmianie rodzajnika z das na die