Historia od czasów wojny trzydziestoletniej

Po wojnie trzydziestoletniej, toczonej w latach 1618–1648, która udaremniła próby wzmocnienia władzy cesarzy przez noszących ten tytuł Habsburgów, księstwa leżące w granicach Rzeszy niemieckiej stały się niezależnymi państwami.

18 stycznia 1701 elektor brandenburski Fryderyk III Brandenburski koronował się na "króla w Prusach" (König in Preussen) przyjmując imię Fryderyk I Hohenzollern. Elektorat połączono z Księstwem Prus w jedno państwo. Kolejna epoka w historii Niemiec to rywalizacja Hohenzollernów, rządzących w Prusach i Brandenburgii i Habsburgów rządzących Austrią. Na znaczeniu zyskały Bawaria i Saksonia. Reformy oświeconego absolutyzmu wprowadzone w XVIII wieku w monarchiach Prus i Austrii prowadziły do unowocześnienia i centralizacji administracji, skarbowości. Monarchie niemieckie modernizowały armię, zwiększając jej liczebność. Od roku 1740 w Królestwie Prus panował filozof na tronie Fryderyk II Wielki. Przekształcił on struktury państwa zgodnie z wymogami oświecenia. Prusy i Austria zaangażowały się w przejmowanie kontroli nad ziemiami polskimi (rozbiory).